(Panitikan) "Hakbang" at Iba Pang Mga Tula ni Leo Ricafort Pura

Hakbang

Ika-17 Nobyembre 2015

Dahan-dahang pagmulat

ng mga matang tanging ikaw

ang ibig mamasdan.

Dito sa lamig ng damuhan

habang nakahiga sa pagod,

sa wala na nga bang kabuluhang paglalakbay,

galing sa kung saan

sa patutunguhang di na alam.

Dahil sabi mo ng walang

pasintabi na paalis ka na.

Para kanino pa ba gagalaw,

huhugot ng hininga,

kikibot ng labi?

Kung sa patuloy na pagbago ng panahon

ay di ka na makikita,

di na mayayakap nang biglaan

habang nagkakantahan,

O mahahalikan kahit sa pisngi lang, kaibigan.

Sana bago ka lumisan

at iwan itong hindi pa nasisimulan

ay matulungan akong muling makakilos,

makarinig, makangiti.

Mamutawi sa mga labi

ng walang kurot sa puso

ang pansamantala lang sanang pamamaalam,

at hindi ang tuluyan nang katapusan

ng paghakbang.

Huling Pagkakataon

ika-22 Oktubre 2015

Ikaw na ang kadalasang gamit na salamin ay kalungkutan.
Ikaw na ang boses ay sinlamig ng di natutunaw na niyebe.
Ikaw na sa bawat galaw ay sari-saring hugis ng anino ang nayayakap,
Ay hindi ko pa iniibig.

Wala pang puwang ang paborito kong kulay sa iyong mga kasuutan.
Wala pang halaga ang iyong mga ngiti sa bawat nating pagtitinginan.
Wala pang timbang ang iyong mga pagpaparamdam sa aking mga palad
Dahil hindi pa kita sinisinta.

Isa ka lang sa maraming kapalitan ng pagkagusto at pag-ayaw ng hilig.
Isa ka lang sa mga natipon na at nadadagdagan pang kaulayaw.
Isa ka lang sa hindi na mabilang at sadyang tinuturing kong kaibigan,
Sadyang kaibigan pa lamang.

Marahil nga, ngayon ay payak pa lamang ang ating pagkakakilanlan.
Siguro nga hindi ko pa naiintindihan nang lubusan ang ating pagkakatugma.
Pero sa iyong bawat ngiti, hagod, at sulyap, sa pagpapatuloy nitong panahon,
Ikaw at ako na rin, sa huling pagkakataon.

Kaibigan

Ika-8 Setyembre 2015

Sabi ko, kahawig mo kasi ang isang kaibigan. 
Naaalala ko sya sa hugis ng iyong maamong mukha,
At sa mapungay mong mga mata. Nakapagtataka, 
Dahil ni minsan ay hindi ako nakaramdam ng ganito sa kanya. 
Ang aming pagkakakilanlan ay walang halong kurot pag di siya nakikita 
O kiliti pag nakakausap sa hapag kainan. 
Walang tingkad ang mga kulay, kislap ang salamin, at kinang ang sinagtala.

Bakit nga ba sa’yo ay mayroon? Ano ang iyong kaibahan? 
Dahil ba ito sa tila kape mong kulay na inihalo nang tama 
Sa maligamgam na kondensada at mapusyaw na maskobadong asukal? 
Ito ba ay sapagkat di pa kita lubusang kilala? 
Oo alam ko kung ano ang trabaho mo, pero di mo pa 
Nasasabi ang paborito mong sine o banda, 
O kung kumakanta ka rin ba?

Daanin ko na lang nga sa tula ang aking nadarama. 
Bakasakaling matanto mo na kahit tungkol ito sa’yo,
Itong nagbabalik at halos di ko na makilalang kaba,
Tayo man ay maglulunoy sa maalong dagat,
Maglalakbay sa bukirin na punong-puno ng bituin, 
O kumain ng paborito mo nga bang sariwang talaba, 
Pagkatapos ng lahat, akin ring matatanggap,

Na katulad nya, tayo ay hanggang magkaibigan lang.

Ikaw

Ika-30 Hulyo 2015

Ikaw na minsan ay hindi man lang nagtanong
Kung ilang tag-araw ang napapagitnaan natin

Ikaw na nanatili sa aking tabi kahit ilang bayan 
Ang naipon at nagsamasama sa ating pagitan

Ikaw na maaaring sa pagdating ng kinabukasan
Ay iba ang sasamahang luluhod sa dambana

Ikaw na walang sawang bumabati sa araw-araw
Kung ako ba'y kumain at nakauwi na ng bahay

Ikaw na nakasalo sa hindi mabilang na pagtumba
Ng sari-saring lakas at timpla ng pagpaparaya

Ikaw na ngiti ang sukli sa aking bawat tingin,
Mahigpit na hawak ang balik sa aking mga haplos

Ikaw na binabalik-balikan sa bawat paglalakbay
Sa bayang ang daloy ng tubig ay walang-hanggan

Ikaw na kasama sa mga pangarap at mga balakin
Laman ng aking puso, hinahanap ng mga yakap.

Ikaw ay aking mahal.

Ulan

Ika-8 Hulyo 2015

Katulad ba ang pagpatak ng ulan sa bintanang salamin
Sa pagdausdos ng luha sa mukhang nababalot ng dilim?

Kagaya ba ang pagbuhos ng ulan sa napabayaang hardin
Sa bigat ng haplos ng lamig sa katawang wala sa'yong piling?

Bakit ang ulan sa salita ay 'sindaming titik ng luha?
Ang katawan ba'y tubig na rin na sa langit ibinaba?

THE AUTHOR

Leo Ricafort Pura is a published writer of poems and stories. His works were published in the Philippine Free Press and Liwayway Magazine in the 1990s. He currently works full time in a consultancy firm in Ortigas and volunteers his free time with Love Yourself. His recent poems are mostly personal musings on relationships.

For guidelines, click this. To see to our Literary page, click this